Βάζει γρήγορα τέλος στα χρόνια της υπομονής

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ο δρόμος της επιστροφής στην φυσική του θέση μοιάζει πια στρωμένος με ροδοπέταλα. Έστω και αν βρισκόμαστε ακόμη ούτε καν στα μισά της διαδρομής. Η κεκτημένη ταχύτητα που έχει η ομάδα του Δημήτρη Σπανού σε συνδυασμό με την απίστευτη ικανότητά της στις ανατροπές, βγάζει πλέον μια σιγουριά σε όλους ότι τα χρόνια της υπομονής για τον Άρη τελειώνουν οσονούπω. Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνεται και αριθμητικά. Επτά στα επτά, ήτοι 21 βαθμοί, και διαφορά επτά πόντων από την 3η θέση που μπορεί, μιας και την καταλαμβάνει ο ΟΦΗ τον οποίο υποδέχεται την Κυριακή στο Βικελίδης, να γίνει μάνι-μάνι +10 και η σεμνή τελετή να λάβει τέλος. Και… σκράπας να είσαι στα μαθηματικά η απλή προπαίδεια του τρία την οποία διδάσκει ο φετινός Άρης δείχνει άνοδο.

Το σημαντικότερο όλων είναι ότι αυτός ο Άρης, μπορεί να μην βγάζει μάτια με την απόδοσή του, αλλά βγάζει μια αυτοπεποίθηση και έχει τον τρόπο του να γυρίζει το πράγμα ακόμη και αν στραβώνει. Το ίδιο περίπου έργο παίχθηκε και στην Δράμα χθες. Νωθρό ξεκίνημα, αδυναμία στην κυκλοφορία, γκολ (τυχερό βέβαια) για τους γηπεδούχους και η… γνωστή αντίδραση στην επανάληψη. Βοήθησε βέβαια σε αυτό και ο Σπανός με την γρήγορη αντίδρασή του. Έκανε πιο ορθολογικό το σχήμα με την είσοδο των Πλατέλλα και Παυλίδη και έφερε… τούμπα το ματσάκι αφού προϊόντος του χρόνου φαινόταν στο γήπεδο και η υπεροχή του Άρη σε τρεξίματα, αντοχή, δύναμη απέναντι σε μια Δόξα που αγκομαχούσε στην ανηφόρα. Λογικό και αναμενόμενο. Είχες μια ομάδα (Άρης) που δουλεύει όλη μαζί από τα τέλη Ιουλίου και μια άλλη (Δόξα) που ακόμη έπαιρνε παίκτες τον Σεπτέμβριο. Η αποθέωση της πρόληψης και του σωστού σχεδιασμού για Football League απέναντι στον νεοπλουτισμό με ονόματα βαριά πλην όμως ανέτοιμα και… άμαθα στην κατηγορία. Σαν κάτι να μου θυμίζει αυτό…

Δεν το κρύβω ότι μου αρέσει η στάση του προπονητή του Άρη. Η τάση του προς την τελειομανία. Το πόσο προσγειωμένος είναι και δεν αφήνει να πάρουν τα μυαλά του αέρα. Η εμμονή του να δηλώνει ανικανοποίητος ακόμη και τώρα που η ομάδα του οδεύει στον… αυτόματο. Καλά κάνει. Αυτός είναι ο ρόλος του προπονητή. Άλλωστε, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, αγωνιστικές ανορθογραφίες υπάρχουν. Από το αυτονόητο ότι η ομάδα του βρέθηκε και πάλι πίσω στο σκορ ως τις αλχημείες στην ενδεκάδα μέχρι να βρεθεί στην επανάληψη το σχήμα που έφερε μια ακόμη ανατροπή. Ο Άρης δεν είναι η τέλεια ομάδα. Έχει κενά, αδυναμίες, όπως όλες οι ομάδες. Με την άνεση που έχει βαθμολογικά όμως, μπορεί τον Γενάρη να τις καλύψει με… ορίζοντα Σούπερ Λιγκ. Έχει όμως μέταλλο. Χαρακτήρα. Προσωπικότητες. Πάθος που δεν είχε πέρσι, και μια σύμπνοια που φαίνεται στον τρόπο που οι παίκτες του πανηγυρίζουν στα γκολ. Σου βγάζει δηλαδή μια αίσθηση σιγουριάς ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα το πάρει το ματσάκι.

Μαζί με την ομάδα, στη Δράμα κατάλαβαν όλοι ότι… επιστρέφει και ο κόσμος του. Η εικόνα της κερκίδας αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα (με μοναδική παραφωνία τον ανόητο που έριξε στο τέλος την κροτίδα και πρέπει να απομονωθεί). Έχει αρχίσει πια να πιστεύει στην ομάδα, βλέπει ότι η υπομονή του τελειώνει και αρχίζουν τα… ωραία. Τη χθεσινή μέρα, την απόλαυσε. Την άξιζε. Τη δικαιούται και ετοιμάζεται σιγά-σιγά να υπενθυμίζει στην ποδοσφαιρική κοινωνία ότι της… έλλειψε και να του ετοιμάζουν τη θέση του στο φυσικό του χώρο.

Το… εξάποντο στη Δράμα δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες πριν το παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Δίχως το άγχος της- με κάθε τρόπο- επικράτησης αν στράβωνε το πράγμα χθες και διαμορφώνει ένα τέτοιο κλίμα ώστε να έχουμε ένα… repeat της βραδιάς με την Μπόκα αυτή τη φορά σε Χριστουγεννιάτικο ρυθμό.

Υ.Γ Όταν θέλεις για τους δικούς σου λόγους να διαφημιστείς, δεν το κάνεις βούκινο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανεβάζοντας φωτογραφίες κάθε τρεις και λίγο. Κλείνεις τη συμφωνία, φέρνεις τα χρήματα και γίνεται μια ωραία συνέντευξη τύπου παρουσίασης. Όλα τα άλλα είναι υπερβολή και κακός οιωνός. Για την ΠΑΕ πάντως τα πράγματα είναι απλά. Ξέρουν τα νούμερα. Τα είπε ο Καρυπίδης οπότε… show the money…

ΥΓ1. Η διαιτησία την οποία επικαλέστηκαν οι δραμινοί δεν καθόρισε το αποτέλεσμα χθες. Γιατί αν μπούμε στη λογική ότι ήταν δεύτερη κίτρινη του Μπούρμπου, τότε θα πρέπει να πούμε ότι ήταν κονονικότατο το γκολ του Διαμαντόπουλου στο 18΄ και υπάρχει πέναλτι στην ανατροπή του Μπούρμπου στο πρώτο ημίχρονο.